wěi
頠 wěi
〈形容词〉
(1) 头俯仰自如 [free bending or lifting of the head]
頠,头闲习也。——《说文》。徐锴系传:“闲习谓低仰便也。”
(2) 安静 [still;quiet]
頠,静也。——《尔雅》。郝懿行义疏:“闲习与静义亦相成。”
(3) 安祥 [composed]
耸身直欲凌云霄,盘辟丹墀却闲頠。——周伯琦《天马行应制作》
頠 ㄨㄟˇ wěi
安静。《尔雅·释诂上》:「頠,静也。」
頠 wěi ㄨㄟˇ
上一位 頨
下一位 頲
kè
qiàn
yuè
huī
chī
fēng
gé
qiáng
tāo
shāng
shuǎng
lóu
jiǎo
mó
qū
sào
shā
lín